اورتومول آرتروپلاس، کاملترین مکمل برای حفظ سلامت مفاصل و استخوان

مکمل اورتومول آرتروپلاس، امید تازه برای افراد مبتلا به آرتروز و بیماری های مفصلی

این مکمل حاوی 30 ترکیب ضد التهاب قوی جهت کاهش التهاب، درد و خشکی مفاصل ناشی از آرتروز، کمک به افزایش مایع سینوویال، پیشگیری از پوکی استخوان، کمک به سلامت غضروف و مینیسک و تاندون ها می باشد . مکمل اورتومول آرتروپلاس بویژه در افراد دیابتی مبتلا به آرتروز و تسریع بهبودی بعد از جراحی های مینیسک و تاندون ها موثر است .

ترکیبات موثر در اورتومول آرتروپلاس :

کلاژن هیدرولیزات، هیالورونیک اسید، ان استیل سیستئین، کندروئیتین، گلوکزامین، امگا 3، ویتامین D3، ویتامین های گروه B، ویتامین A، ویتامین E، ویتامین K، ویتامین C، کلسیم، منیزیم، روی، مس، منگنز، سلنیوم، مولیبدن، کاروتنوئیدها و بیوفلاونوئیدهای سیتروس

چگونگی عملکرد مکمل اورتومول آرتروپلاس بر روی مفاصل و استخوان

براساس مطالعات اخیر، مصرف خوراکی کلاژن برای بیماران مبتلا به آرتروز موثر بوده و دارای اثربخشی و سازگاری بالایی است . به طوریکه این ترکیب از طریق سلولهای اپیتلیال روده جذب می شود.کلاژن هیدرولیزات محتوی ترکیبی از اسیدهای آمینه برای ساخت کلاژن در ماتریکس خارج سلولی غضروف است .
مصرف کلاژن هیدرولیزات، باعث افزایش غلظت اسیدهای آمینه پرولین و گلیسین در پلاسما می شودکلاژن نیز همانند بافت همبند، نقش مهمی به عنوان پروتئین ساختاری دارد و تامین کننده ی مواد مورد نیاز و حمایت کننده ی غضروف است .

انعطاف پذیری مفاصل با اسید هیالورونیک
علاوه بر تخریب غضروف مفصلی، تغییرات مایع مفصلی نیز در پروسه بیماری آرتروز نقش دارد.مایع مفصلی مانند روغن کمک فنر، فشار های وارده برمفصل را جذب کرده و لغزندگی استخوان هار را بر روی هم تسهیل می کند.
اسید هیالورونیک نیز به عنوان روان کننده و ضربه گیر عمل می کند و این در حالیست که در بیماری آرتروز مایع سینوویال (مایع مفصلی) حالت چسبندگی و ارتجاعی خود را از دست می دهد.
اسید هیالورونیک با کاهش سیتوکین های التهابی و جلوگیری از هجوم آنها به داخل فضای مفصلی به محافظت از غضروف و جلوگیری از تجزیه آن کمک می کند.
همچنین این ترکیب در سرکوب استرس اکسیداتیو در سینوویوم نقش دارد و از این طریق می تواند به بهبود علائم درد زانو، بهبود فعالیت های فیزیکی و افزایش ویسکوزیته مایع سینوویال کمک کند.
اسید هیالورونیک به صورت خوراکی به 2 تا 6 پلی ساکارید تقسیم و توسط باکتری ها ی مفید روده جذب روده کوچک می شود و به مفاصل و سایر بافت ها انتقال می یابد.
همچنین اتصال اسید هیالورونیک به گیرنده TLR4  باعث افزایش تولید اینترلوکین 10، یکی از اینترلوکین های مهم بدن شده که از گلبول  های سفید ترشح می شود و در مهار پاسخ های التهابی و ایمنی موثر است .

ان استیل سیستئین منبعی از سولفور
میزان سولفور در افراد مبتلا به آرتروز یک سوم افراد سالم است.ان استیل سیستئین منبع مفیدی از سولفور در بدن به حساب می آید.این ماده به سرعت از دستگاه گوارش جذب می شود . ان استیل سیستئین به ال سیستئین و سپس به گلوتاتیون، پروتئین، تورین و سولفات متابولیزه خواهد شدبه عبارتی فرایند تجزیه ان استیل سیستئین در بدن باعث تولید سولفات می شود که این مشتق سولفور دار در اتصال اجزای سازنده ی غضروف نقش دارد.همچنین این ترکیب پیش ساز گلوتاتیون بوده که یک آنتی اکسیدان قوی در کاهش التهاب در بیماران مبتلا به آرتروز می باشد.

مقابله با تخریب کلاژن
مصرف گلوکوزامین و کندروئیتین دارای اثرات هم افزایی بوده و استفاده همزمان آنها در مهار آنزیم های تخریب کننده ی غضروف و تخریب کلاژن و همچنین جلوگیری از پیشرفت  آسیب های غضروف موثر است.
کندروئیتین سولفات، تولید اسیدهیالورونیک را افزایش می دهد و از این طریق اثرات مفیدی بر حفظ ویسکوزیته مایع سینوویال می گذارد کندروئیتین متابولیسم کندروسیت ها (بخش مهم ماتریکس غضروف) را تحریک و به ساخت کلاژن و پرو تئوگلیکان ها (ترکیب اساسی غضروف جدید) کمک میکند.
بر اساس یافته های بیو شیمیایی و دارویی اخیر مصرف گلوکزامین با تنظیم متابولیسم غضروف و تحریک سنتز پروتئوگلیکان ها موجب بهبود عملکرد مفاصل می شود.
گلوکزامین سولفات همچنین به بازسازی مواد از دست رفته غضروف در مفاصل کمک می کند. مکمل گلوکزامین سولفات باعث توقف پیشروی، تخفیف و کاهش علائم آرتروز زانو می شود.

اثرات هم افزایی امگا3، ویتامین D3 و گلوکزامین

مطالعات بالینی نشان می دهد امگا3 از طیف وسیعی از علائم بیماری آرتروز از جمله درد و خشکی صبحگاهی مفاصل جلوگیری می کند. DHA، یکی از اسیدهای چرب امگا3 ، آنزیم سیکلواکسیژناز را مهار و التهاب را رفع می کند. امگا3 همچنین باعث کاهش آنزیم کلاژناز شده که غلظت آن در مفاصل ملتهب بیشتر است. امگا3 باعث تقویت مفاصل و افزایش اثرات گلوکزامین و کندروئیتین خواهد شد. از طرفی ترکیب گلوکزامین سولفات و اسیدهای چرب امگا3 دارای اثرات هم افزایی در مهار التهاب در بیماری آرتروز است. ویتامین D یک ماده مغذی مورد نیاز بدن است که کمبود آن باعث ضعف و خستگی، درد مفاصل و کاهش تراکم استخوان می شود.

ترکیبات آنتی اکسیدانی، ویتامین ها و مینرال ها

افزایش استرس اکسیداتیو منجر به آسیب بافت ها و التهاب مفاصل و پیشروی آرتروز می شود. بنابراین برای مقابله با این آسیب ها استفاده روزانه از ترکیبات آنتی اکسیدانی از جمله کاروتنوئیدها، بیوفلاوونوئیدهای سیتروس، ویتامین ها و مواد معدنی توصیه می شود.
ویتامین A علاوه بر خواص آنتی اکسیدانی از تخریب کلاژن و غضروف جلوگیری می کند. ویتامین E نیز باعث بهبود رشد کندروسیت ها شده، از بدن در برابر آسیب رادیکال های آزاد محافظت کرده و در مقابله با پیشروی آرتروز موثر است. این ویتامین خاصیت ضدالتهابی نیز دارد. ویتامین C  به تولید کلاژن، ساخت و حفظ غضروف تاندون ها و رباط کمک می کند. بیوفلاونوئیدهای سیتروس و کاروتنوئیدهای لیکوپن، لوتئین و بتاکاروتن با خواص آنتی اکسیدانی بالقوه تاثیر مثبتی در مهار التهاب در بیماری آرتروز دارد. مصرف ویتامین های  گروه B برای متابولیسم استخوان ها، افزایش دامنه حرکتی مفاصل، کاهش التهاب و بهبود درد ناشی از آرتروز ضروری است. در فرایند پیشرفت آرتروز کلسیم به گروه کندروئیتین سولفات متصل می شود. کاهش کندروئیتین سولفات در آرتروز اثر منفی در جذب کلسیم دارد. به طوری که استفاده از کلسیم و ویتامین D می تواند با این اثرات منفی مقابله کنند. ویتامین D نقش حیاتی در متابولیسم غضروف و استخوان دارد. همچنین مایع سینوویال حاوی مقادیر قابل توجهی از 25 هیدروکسی ویتامینD است. استفاده از منیزیم  به دلیل خواص ضد التهابی و اثرات مثبت بر ترمیم بافت غضروف برای بهبود بیماری آرتروز توصیه می شود. این ماده معدنی نقش موثری در استحکام ماهیچه و استخوان ها دارد. منگنز در ساخت کندروئیتین سولفات موثر بوده و در مهار آنزیم الاستاز که باعث تخریب کلاژن و الاستین می شود موثر است. منگنز  به عنوان کوفاکتور آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز از آسیب اکسیداتیو مفاصل جلوگیری می کندو همچنین ترکیب گلوکزامین، کندروئیتین و منگنز در مدیریت بیماری آرتروز موثر است. روی  نیز به دلیل خاصیت آنتی اکسیدانی و ضدالتهابی نقش محافظتی در پیشرفت  آرتروز دارد. افراد مبتلا به این بیماری معمولا سطوح پایینی از روی دارند. مولیبدن نیز کوفاکتور سولفیت اکسیداز است که باعث تولید سولفور می شود و برای ساخت پروتوگلیکان ها مهم است.