بهترین راه درمان پرخوری در کودکان و بزرگسالان
8 آبان 1396
10 دقیقه
بهترین راه درمان پرخوری در کودکان و بزرگسالان
پرخوری، هم در کودکان و هم در بزرگسالان و اغلب در غیاب گرسنگی اتفاق می افتد. مشکل پرخوری علاوه بر اینکه باعث افزایش وزن و چاقی فرد می شود، از نظر روحی هم فرد مبتلا را آزار خواهد داد؛ چراکه کنترل اوضاع از دست او خارج می شود. در این خبر نتایج یک مطالعه درباره بهترین راهکار درمان پرخوری ارائه خواهد شد.
چرا روش های قدیمی کاهش پرخوری مؤثر نیستند؟
روش هایی که در حال حاضر برای درمان پرخوری وجود دارند بر مبنای محدود کردن غذای مصرفی و انجام تمرینات شدید ورزشی هستند. طبق نظر دکتر کری بوتل (Kerri Boutelle) استاد روانپزشکی و اطفال دانشگاه کالیفرنیا، چنین روش هایی برای اغلب کودکان، در طولانی مدت جوابگو نخواهد بود.
دکتر بوتل اشاره می کند که محیط پیرامون ما از طریق آگهی های تبلیغاتی مختلف، رستوران ها و فست فودهای متنوع و مملو از غذاهای خوشمزه و پرکالری، ما را ترغیب به خوردن زیاد می کند. ما زمانی که گرسنه نیستیم نیز غذا می خوریم و گاهی حتی غذا برای ما حکم پاداش را دارد!
پس مطمئناً مشکل افرادی که پرخوری می کنند، آگاهی از احساس سیری یا گرسنگی شان نیست؛ مسئله اینجاست که ما باید بیاموزیم چگونه وقتی دیگر گرسنه نیستیم، خوردن را متوقف کنیم. حتی اگر محیطمان مملو از خوراکی های مورد علاقه مان باشد.
تفاوت روش قدیمی کاهش پرخوری و روش جدید در چیست؟
در مطالعه دکتر بوتل و همکارانش که نتایج آن به تازگی منتشر شده است، دو روش کاهش پرخوری قدیمی و جدید با هم مقایسه شده اند.
در این مطالعه 36 کودک 8 تا 12 ساله با پرخوری بیش از حد و والدین آن ها شرکت داده شدند. این افراد به دو گروه تقسیم شدند و در هر گروه به مدت هشت هفته تحت آموزش و نظارت قرار گرفتند:
- گروه اول که گروه "آگاهی از اشتها" نامیده شد، کودکان و والدینی بودند که در مورد شناخت پیام های داخلی گرسنگی، سیری و نحوه صحیح پاسخ به آن ها آموزش می دیدند. در واقع این افراد می آموختند که متوجه زمان سیری و گرسنگی خود باشند تا از خوردن عجولانه و بیش از نیاز خود اجتناب کنند.
- گروه دیگر که گروه "مواجهه با میل" نامیده شدند، کودکان و والدینی بودند که جهت مقاومت در برابر مواد غذایی مورد علاقه و میلشان برای پرخوری، آموزش می دیدند. آن ها یاد می گرفتند که در زمان سیری وقتی در کنار غذای مورد علاقه شان قرار گرفتند چگونه واکنش دهند.
کودکان و والدین آن ها در هر دو گروه غذای خود را به کلینیک می آوردند و تحت نظارت گروه تحقیقاتی آن را صرف می کردند.
کدام روش در کاهش پرخوری تأثیر بیشتری دارد؟
دکتر بوتل می گوید: گرچه نتایج مطالعه اصلی در مقیاس بزرگتر پس از چند سال منتشر خواهد شد، اما تا اینجا مشخص شد که هر دو گروه بعد از شرکت در این مطالعه احساس کنترل بیشتری در پرخوری پیش از احساس سیری داشتند.
نتایج اولیه همچنین نشان داد که روش کنترل میل به پرخوری با وجود قرار گرفتن در معرض غذاهای مورد علاقه، می تواند تأثیر بیشتری در کاهش پرخوری در زمان سیری داشته باشد؛ که این تأثیر حتی تا 6 ماه پس از درمان نیز ادامه داشت.
کودکان و والدین آن ها در گروه مواجهه با میل، حداقل زمانی معادل 20 دقیقه را برای غذای مورد علاقه شان صرف می کردند؛ به آن نگاه می کردند، آن را بو می کردند و قطعاتی کوچک از آن را می خوردند؛ پس از آن غذا را کنار می گذاشتند و در مقابل خوردن بیشتر خودداری می کردند. همین باعث کاهش میل آن ها برای خوردن می شد.
شاید بتوان از این مطالعه این چنین نتیجه گرفت که برای کسب بهترین نتیجه در کنترل پرخوری باید از ترکیب هر دو روش استفاده کنیم:
فرد باید این مهارت را بیاموزد که پیش از احساس سیری نسبت به پیام های سیری یا گرسنگی بدنش آگاه باشد و در زمان سیری حتی اگر به غذای موردعلاقه اش دسترسی داشت، میل خود را به پرخوری با به کارگیری یکسری مهارت ها کنترل کند.