تأثیر هورمون ملاتونین در درمان سرطان سینه

درمان سرطان سینه با ملاتونین

تعدادی از محققان نقش بالقوه ملاتونین در مبارزه با سرطان را مورد بررسی قرار داده اند. بر اساس یافته های این مطالعات، پیشنهاد می شود که ملاتونین برای درمان سرطان های راست روده، ریه، تخمدان و پروستات و همچنین برای ملانوما و تومورهای مغزی، مفید است. تا به حال بیشترین استفاده از ملاتونین جهت درمان سرطان سینه بوده است.

طبق نظر دکتر استیون هیل، استادیار دانشگاه تولان و محقق مرکز سرطان، بیش از نیمی از زنان مبتلا به سرطان سینه میزان کمتر از حد طبیعی ملاتونین دارند. این موضوع نشان می دهد، افزایش میزان آن ممکن است به زنان کمک کند تا سرطان سینه را درمان کرده یا از بروز آن، جلوگیری کنند. این نتیجه ای است که توسط مطالعات فراوانی اخذ شده است.

 

سرطان سینه در زنان بیشتر در رابطه با استروژن می باشد، هورمونی زنانه که هر ماه و طی تخمک گذاری تولید می شود. هر بار که زن باردار می شود، تخمک گذاری متوقف می شود و به او فرصتی داده می شود تا از استروژن دور باشد. به این علت است که زنانی که فرزندان کمتری دارند، بیشتر در معرض خطر سرطان سینه قرار دارند. به علاوه بنا بر نظر دکتر هیل، بیش از نیمی از زنان مبتلا به سرطان سینه، بخش هایی به نام گیرنده های استروژن دارند. این ها مناطقی شیمیایی هستند که تومور به استروژن واکنش می دهد؛ بنابراین هورمون استروژن رشد تومور را تحریک می کند.

به نظر می رسد که هورمون ملاتونین با این اثرات استروژن مقابله می کند و از این طریق، رشد تومورها را متوقف می نماید. درنهایت هم تومورها کوچک می شوند و یا به طور کلی از بین می روند. در آزمایش های انجام شده توسط دکتر هیل و همکارانش، سلول های سرطانی سینه با گیرنده های استروژنی در معرض ملاتونین با نور بسیار بالا قرار گرفتند. درنتیجه تعداد گیرنده های استروژنی به شدت کاهش یافت.

 

در دانشگاه آریزونا پروفسور دیوید بلاسک دریافت که ملاتونین مستقیماً رشد تومورهای سرطانی سینه را در آزمایشگاه متوقف می کند. بلاسک همچنین به چند صد موش آزمایشگاهی که مبتلا به سرطان سینه بودند، ملاتونین تجویز کرد و در نیمی از موارد تومورها تا 70-50 درصد کاهش یافتند. بلاسک دریافت که ملاتونین حداقل به اندازه داروی تاموکسیفن مؤثر است. تاموکسیفن داروی جدید بازدارنده استروژن است که قبلاً برای مبارزه با تومورهای سرطانی سینه استفاده می شد و عوارض جانبی کمتری نسبت به سایر داروها داشت.